Op ons erf

Ken je dat? Je hebt een to-do-list gemaakt: dit ga je echt vandaag allemaal afhandelen. En als het dan avond is, ben je blij dat je kunt gaan zitten. Maar kan je echt wat afstrepen? Misschien één, hooguit twee actiepunten.

In de zomermaanden is het helaas geen uitzondering. Iedere dag gebeuren er op ons erf zoveel leuke dingen, maar die gooien wel mooi mijn planning in de war....Zo staan we 's ochtends doorgaans om half zeven op, nadat we een liedje op de radio geluisterd hebben. Ik zet de oven aan voor ons zelfgebakken brood.
Maar vandaag niet... om vijf uur horen we gezellig geloei uit de stal komen. Ja hoor, er is er een kalf geboren. En nummer twee is er ook bijna. Nadat ze wat droog gelikt zijn, brengen we de kalfjes naar hun eigen hok. In onze stal werkt dit beter voor de hygiëne en levenskansen van de kalfjes. We gaan nog even terug naar bed. Kan nog net.

Als we om half zeven in de stal komen, is er nóg een kalfje geboren. Er lopen twee koeien in het strohok. Zou de andere dan ook gekalfd hebben? Maar het derde kalfje lijkt wel 
erg op de andere twee. En hij is net zo klein. (Pas de volgende dag weten we het honderd procent zeker, dan bevalt ook de andere koe van een vaarskalfje).

Pas nadat we ook dit kalfje keurig in een hokje met stro hebben gelegd, kunnen we gaan melken: koeien opsluiten, melkstal klaar zetten en roosters schoonschuiven. Later dan anders kom ik binnen bij de kinderen, om hen naar school te helpen. Bij thuiskomst om negen uur ga ik eerst de kalfjes voeren. De drie (twee stiertjes en een vaarskalfje) blijken wel echt klein. En ze hebben moeite met zelf opstaan... Daar gaat mijn planning. In plaats van 20 minuten ben ik drie kwartier met mijn kleine schatjes bezig. Ik til ze omhoog, geef ze de fles, stimuleer de buik en praat ze moed in. En misschien mezelf ook wel.

Oh, wat hebben we de koffie om 10 uur verdiend! Na snel een was in de wasmachine te hebben gestopt, loop ik langs mijn ijshokje om hem open te zetten en de vlaggen aan de weg te zetten. Bij de kippen raap ik de eieren, de kuikens geef ik vers water. En dan de moestuin in.

Om twaalf uur ga ik toch weer naar de kalfjes. Vanochtend dronken ze maar een liter. Dus maak ik weer wat biest warm, help ik de kalfjes overeind, praat ze moed in en geef ze de fles.

Na het eten fiets ik naar de school van de kinderen toe, om ze op te halen. En bij thuiskomst ga ik nogmaals de kalfjes omhoog hijsen en de fles geven. Iedere keer zie ik ze sneller worden. En mijn gebabbel lijken ze te horen. Als ik binnenkom, beginnen de heren en dame te meer te reageren.

Als ik ga eten koken, bedenk ik me dat ik mijn wasgoed nog niet heb opgehangen. Dat eerst maar snel doen. Na het eten kom ik voor de vierde keer bij onze kalfjes. Wat voel ik me blij! Het eerste kalf staat uit zichzelf!

Je begrijpt: van mijn planning is alleen het wasje draaien echt gelukt. Maar wat geeft het mij een rijk gevoel dat alle drie de kalfjes na twee dagen uit zichzelf staan zodra ik binnen kom. Na drie dagen springen ze, hoe klein ze ook zijn, door het hok na het drinken van de melk.

Hier geniet ik volop van!

Geschreven door: Annelieke Overgoor

Oogst van eigen erf

Stoutenburgerlaan 3
Stoutenburg
www.oogstvaneigenerf.nl